ravanshenasi

در سال 1972 میلادی جسی برنارد جامعه شناس با اظهار این مساله که ازدواج برای زنان و مردان متفاوت است، و اینکه ازدواج مردها بهتر است، سر و صدای زیادی کرد. اکنون بعد از حدود 45 سال هنوز هم بخشی از عقل متعارف ما باور دارد که زنان دوران مجردی را بهتر میگذرانند حال آنکه مردان در وقت تأهل اوضاعشان بهتر است.   اما نکته بحث برانگیز دیگری نیز مطرح است، چیزی که بیشتر مورد پذیرش می باشد: فردی که مدعی است ازدواج کردن برای هرکس بهتر است زیرا که مردم را شادتر و سالمتر و در ارتباط بیشتر باهم دیگر میسازد، و حتی طول عمرشان را بیشتر میکند. بیشتر دو دهه ی گذشته را صرف این کرده ام که نشان دهم این ادعاها به طور برجسته ای اغراق آمیز یا آشکارا غلط هستند. ولیکن سازمانهای قدرتمندی وجود دارد که طرفدار ازدواج (یعنی ازدواج قراردادی مرسوم) هستند و بر همیشگی کردن اسطوره ی تاثیر دگرگون کنندهوی زناشویی برای هردوی زنان و مردان سرمایه گذاری کرده و بسیار هم موفق بوده اند.   از زمانی که برنارد کتابش را منتشر کرد، اگر نه به دهها هزار، به هزاران نسخه ی مطالعاتی درباره ازدواج رسیده است. برای اینکه بطور قطعی بدانیم تحقیق در مورد تفاوت جنسیتها چه میگوید، لازم است نگاهی به فراتحلیل ها بیندازیم –یک جور مطالعه مروری که نتایجِ هر مطالعه ی مربوط را که تاکنون انجام شده به شکل آماری ترکیب میکند. چنین بازبینیِ به روزی وجود ندارد، و حتی اگر وجود داشت، مشکلاتی می داشت، زیرا بسیاری از مطالعات عمیقا به آن خدشه وارد میکنند.   آنچه اینجا پیشنهاد میشود تنها یک نمونه از آن چیزی است که برخی تحقیقات نشان میدهد. فراموش نکنید که نتایج مطالعات، همیشه بینابین است، و تجارب همه کس را در نظر نمیگیرد. استنتاجات من بیش از آنکه قطعی فرض شوند، باید به عنوان پیشنهاد فرض شوند.   زنان و ازدواج: آنها فقط برای این نیستند که ازدواج کنند   برخی از مهم ترین مطالعات و بازبینی ها هیچ تفاوت مبتنی بر جنسیت را نیافته است، و هنگام وجود تفاوت، ظاهرا بیشتر، زنها هستند که با ازدواج از خواب غفلت بیدار میشوند.   یک نمونه از تحقیق که هیچ تفاوت جنسیتی نیافته است، مطالعه ی اندازه گیری طول عمر بوده است که تاکنون از 1912 ادامه داشته است. نتایج نشان میدهد که مردمی که طول عمر دراز داشتند, ارتباطات اجتماعی افراد متاهل,ارتباطات اجتماعی مجردها,ازدواج یا تنهایی ...ادامه مطلب

هوش عاطفی[۱]، که در برخی مواقع به صورت EQ بیان می شود، به توانایی شخص برای تشخیص، شناخت، مدیریت و استدلال در رابطه با عواطف اشاره دارد. این یک توانایی مهمی در ارتباطات میان فردی است – یک موضوع روزی که محدود به روانشناسی نمی باشد و در دنیای تجارت هم اهمیت دارد. این واژه برای اولین بار توسط روانشناسان و در دهه ۱۹۹۰ مصطح شد، ولی کاربردهای آن سریعا در سایر حوزه ها، شامل تجارت، آموزش و فرهنگ رایج به سرعت گسترش یافت. روانشناسانی به اسم های پیتر سالوی و جان دی. مایر[۲]، که هر دو جزو محققان پیشرو در این زمینه بودند، هوش عاطفی را به عنوان توانایی فرد برای تشخیص و شناخت عواطف در خودش و سایر افراد تعریف کردند. این توانایی همچنین شامل بهره مندی از این شناخت عواطف در تصمیم گیری، حل مسائل و ارتباط برقرار کردن با سایر افراد می باشد. در گذشته، عواطف و هوش به عنوان دو مورد متضاد در نظر گرفته می شدند. با این وجود، محققین حوزه روانشناسی عاطفی در سالهای اخیر به شناخت و تاثیر این مورد بیشتر علاقمند شده اند. این حوزه فرآیندهای شناختی و تعاملات عواطف و تاثیر آنها بر روی نحوه تفکر افراد را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین این حوزه نحوه تاثیر عواطف و حالت های روانی، همانند خوشحالی، عصبانیت، ترس و ناراحتی را بر روی رفتار و تصمیم گیری افراد بررسی می کند.  هوش عاطفی: عامل مهم برای موفقیت علاقمندی به روانشناسی عاطفی و مفهوم هوش عاطفی بعد از انتشار یافتن کتاب دنیل گولمن به اسم هوش عاطفی: چرا این مورد می تواند با اهمیت تر از IQ[3] باشد، به طور قابل توجهی افزایش یافت. گولمن در کتاب مشهور خودش بیان می کند که هوش عاطفی می تواند حداقل در حوزه پیشبینی موفقیت در زندگی دارای اهمیت زیادی باشد. وی بیان کرده است که شایستگی عاطفی همچنین می تواند نقش مهمی را در محیط کاری ایفا کند. این مفهوم به سرعت منجر به جلب توجه عموم افراد شد که شامل مدیران منابع انسانی و رهبران تجارت هم بود. محققان بیان کردند که هوش عاطفی بر روی نحوه تاثیر تعاملات کارمندان با همکاران تاثیر می گذارد. همچنین فرض می شود که EQ در مدیریت استرس و تضاد کارکنان و همچنین عملکرد کلی موجود در محیط کار تاثیر گذار است. مطالعات صورت گرفته نشان داده اند که کارمندان دارای نمرات بالاتر در سنجش های EQ، ه,هوش عاطفی,محیط کاری ,ارتباطات,هوش ...ادامه مطلب