روانشناسی رنگ صورتی و آبی برای پسران و دختران
آیا تا به حال به این نکته توجه کرده اید که چرا رنگ آبی به پسران و رنگ صورتی به دختران اختصاص یافته است؟
روانشناسی رنگ صورتی و آبی
در ابتدای تولد، فرزندان دختر و پسر فارغ از جنسیت شان در پارچه ای سفید رنگ پیچیده می شوند اما با بزرگتر شدن و توجه بیشتر به مباحث جنسیتی، لباس های آبی رنگ پسرانه قلمداد می شوند و برای دختران عموما رنگ های صورتی در اولویت قرار داده می شود.
بد نیست از خودمان بپرسیم که آیا تخصیص یک رنگ به یک جنسیت، ریشه در تفاوت های بیولوژیکی و زیستی دختران و پسران دارد و یا امری برآمده از فرهنگ است؟
پاسخ این سول می تواند به ما کمک کند تا با مسایل موجود آگاهانه تر برخورد کنیم و یا حتی ممکن است بخواهیم تا کلیشه های رایج را تغییر دهیم و آبی را برای لباس دخترمان نیز برگزینیم.
تفاوت های بیولوژیکی یا فرهنگی در روانشناسی رنگ
مطالعات انجام شده حاکی از ان است که دختران و یا پسران در ابتدای تولد خود صورتی و یا آبی را از بین رنگ های دیگر انتخاب نمی کنند.
به عبارت دیگر در ابتدا برای آن ها فرقی ندارد که رنگ آبی را انتخاب کنند و یا صورتی را.
بنابراین فرضیه ی بازتاب تفاوت های بیولوژیکی در انتخاب رنگ ها کاملا رد شده است و مدت هاست که در مورد آن صحبتی نمی شود.
با این وجود، این سوال همچنان پابرجاست که علت تفاوت در انتخاب رنگ ها چه می تواند باشد؟
تغییرات فرهنگ و تاثیر آن بر انتخاب رنگ ها
جامعه شناسانی از جمله کوهن معتقدند این افراد دو جنس نیستند که نسبت به رنگ خاصی احساس تعلق می کنند بلکه ایده های تبلیغاتی و فرهنگی حاکم بر جامعه است که تعلق داشتن به رنگ خاصی را در آن ها گسترش می دهد.
نکته ی جالب توجه آن است که در دوران قبل از جنگ جهانی دوم و در کشورهایی مانند آلمان و بلژیک، رنگ آبی متعلق به دختران و صورتی مخصوص پسران بوده است.
به همین دلیل دیدگاه های جامعه شناختی بر این اعتقادند که در این مورد نیز اقتضائات فرهنگی موجود، به ذهنیت افراد جامعه شکل داده و از طریق ایجاد یک گفتمان جدید و غالب کردن آن، صورتی را رنگی زنانه و آبی را رنگی مردانه جلوه داده است.
بر اساس دیدگاه کوهن، این ایده ابزار جدیدی به منظور توسعه ی عمده فروشی است که کار فروش را برای عوامل آن آسان تر کرده است و تا قرن 19 خبری از آن نبود.
آیا هنجار شکنی مفید است؟
اطلاعات ارایه شده خبر از آن می دهد که هیچ قانون مدونی در خصوص آبی پوش بودن پسرها و یا صورتی پوش بودن دختر ها وجود ندارد.
ممکن است شما بخواهید به گونه ای متفاوت عمل کنید و کودکان را برای انتخاب رنگ لباس هایش آزاد بگذارید. آنچه ثابت شده عدم همبستگی ویژگی های بیولوژیکی با علایق رنگی افراد است و می توان به آن توجه کرد.
نکته ی قابل توجه دیگر آن است که بر اساس اصول روانشناسی رنگ ها، افراط در هر یک از رنگ های می تواند تاثیرات نامناسبی بر فرد داشته باشد.
به همین دلیل در ادامه ویژگی های مربوط به این دو رنگ را ذکر می کنیم .
شما می توانی ترکیبی از رنگ های متنوع و شاد را برای فرزندتان استفاده کنید و به هیچ وجه خودتان را در کلیشه های فرهنگی غالب گرفتار نبینید.
روانشناسی رنگ صورتی
رنگ صورتی عموما از عشق و احساسات سخن می گوید و به فرد آرامش می دهد. این رنگ باعث تحریک عواطف و احساسات می شود و فرد را مهربان می کند.
به همین دلیل برای بهتر شدن روابط عاطفی و رفع مشکلات ارتباطی نیز به کار می رود. با دیدن این رنگ غریزه ی پدر و مادری فرد تحریک می شود و پرخاشگری و استرس کاهش می یابد.
اگر می خواهید در شخصیت تان بردباری و صبوری را القا کنید و دیگران را به مهربانی و محبت تشویق می کند، استفاده از رنگ صورتی گزینه ی مناسبی است.
لازم است بدانید استفاده مداوم از این رنگ می تواند موجب حساس شدن، خیالبافی و رویایی شدن شود.
پژوهشگران معتقدند باقی ماندن طولانی مدت در فضاهای صورتی رنگ، هوشیاری را پایین می آورد و احساس خواب آلودگی و کسالت را به همراه خواهد داشت.
روانشناسی رنگ آبی
رنگ آبی که به رنگ حقیقت مشهور است، نشان از ذهن عالی و هوش سرشار دارد و رنگ آرامش کامل است.
آبی، رنگ نظم و ترتیب است و نشان دهنده ی حساسیت، ظرافت، عشق به خانواده، وحدت و دلبستگی است.
از دیدگاه روانشناسی، این رنگ تداعی گر احترام و اعتماد است و علاقه مندان به آن روحیه ای نسبتا حساس و شکننده داشته و از خودآگاهی بالایی برخوردارند.
طالبان رنگ آبی، خواستار آرامش، محیط بی سروصدا، دور بودن از ناراحتی ها و اضطراب ها هستند.
جالب است بدانید که ادراک حسی رنگ آبی، طعم شیرین و محتوای عاطفی آن ملایمت است.
منبع :کانون مشاوران ایران-روانشناسی رنگ صورتی و آبی برای پسران و دختران
